آموزش مهارت های زندگی

درس های زندگی - موفقیت - اجتماعی

آموزش مهارت های زندگی

درس های زندگی - موفقیت - اجتماعی

چگونه اضطراب و استرس را در کودکمان تشخیص دهیم؟

متاسفانه اضطراب و استرس که بعضا از آن به عنوان بیماری قرن حاضر یاد می کنند، کودک و بزرگسال نمی شناسد و همه افراد به یک اندازه در معرض خطر درگیری با آن هستند.

 

بیشتر مردم با اضطراب و استرس در بزرگسالان به نوعی درگیر هستند. اما واقعیت این است که کودکان و بزرگسالان به یک اندازه مستعد ابتلا به عارضه اضطراب و استرس هستند. علاوه بر این متخصصین معتقدند از آنجا که مردم گمان می کنند که نمی شود کودکان هم از اضطراب و استرس رنج ببرند، این اختلال در کودکان معمولا ناشناخته باقی می ماند.

چطور باید اضطراب و استرس در کودکان را تشخیص دهیم؟ پاسخ این است که این کار فقط از عهده یک متخصص روانشناسی برمی آید. با وجود این بد نیست کمی در باره نشانه های این اختلال در کودکان آگاه باشیم.

اضطراب جدایی در کودکان

اختلال اضطراب جدایی بیشتر بین خردسالان شایع است. این کودکان معمولا به کسی یا کسانی وابستگی های شدید داشته و حاضر نیستند که از آنها جدا شوند. و فکر جدا شدن از این افراد در کودک ایجاد استرس و نگرانی می کند.

مثلا کودک خردسالی که به پدرش وابستگی خاصی دارد حتی خروج روزانه پدر از منزل برای رفتن به محل کار می تواند کودک را پریشان کند. این کودکان معمولا دچار نگرانی افراطی در مورد شرایط خود و افرادی که به آنها وابستگی دارند، می شوند.

از نشانه های این نوع اضطراب می توان به دل درد، استفراغ، حالت تهوع، کابوس شبانه، سردرد، تعرق، سردرد و لرزش در اندام ها اشاره کرد.

اختلال وسواس ناشی از اجبار در کودکان

کودکی که درگیر این نوع اختلال است، در شرایطی قرار دارد که از تحمیل عقاید و فشار برای انجام کارهایی خاص رنج می برد. به طوری که این عقاید تحمیلی و کارهایی که بالاجبار کودک وادار به انجام آنها می شود دنیای عادی و کودکانه وی را مختل می کند. این نوع اختلال از آنجا ناشی می شود که کودک نمی تواند این اجبارها را بپذیرد و آنها را بیهوده می داند.

این کودکان هر کاری را ناخواسته بارها و بارها انجام می دهند. مثلا چندین بار دستان خود را می شویند یا هر چیزی را چند بار می شمارند. عملکرد این کودکان در مدرسه نیز ضعیف می شود.

اختلال اضطراب عمومی در کودکان

کودکان مبتلا به اضطراب عمومی نگرانی معینی ندارند بلکه در مورد چیزهای مختلف و بسیاری دچار نگرانی هستند. این کودکان حتی در مورد مسایل کم اهمیت هم دچار اضطراب می شوند و نگرانی آنها طیف وسیعی از اتفاقات معمول و غیر معمول روزانه را در بر می گیرد.

نشانه های این اضطراب در کودکان عبارت است از : پریشانی دایم، خستگی، بیخوابی، کج خلقی و پرخاشگری و عدم تمرکز.

کودکان درگیر اختلال واقعه آسیب زا

کودکانی که با پشت سر گذاشتن واقعه ای ناگوار دچار اضطراب و استرس شده اند در این گروه قرار می گیرند. برای مثال کودکی که شاهد حادثه رانندگی وحشتناکی بوده می تواند مبتلا به این عارضه شده باشد. این کودکان اغلب سعی می کنند از کسانی یا جاهایی یا شرایط و چیزهایی که یادآور آن حادثه آسیب زا هستند دوری کند.

از نشانه های این اختلال می شود پریشانی و اندوه، شکنندگی، ترس، ترش رویی، بیخوابی و کابوس شبانه را نام برد.

درمان اضطراب کودکان

درمان اضطراب کودکان، بسته به نوع آن متفاوت است و نیاز به بررسی های دقیق از سوی متخصصین روان شناسی کودک دارد. در صورتی که مشکوک به استرس در کودک خود هستید حتما با افراد واجد صلاحیت و متخصص این رشته مشورت نمایید. اما نکته حایز اهمیت اینکه هیچگاه اجازه ندهید درگیری های روزمره، شما را از حال فرزندتان غافل کند.

برخی از رفتارهایی که والدین باید در مورد فرزندان خود به آن‌ها توج


۱ -به کودک خود برچسب نزنند.

۲ - او را با کودکان دیگر مقایسه نکنند.

۳  -بیش از حد توان او از او انتظار نداشته باشند.

۴ -طبیعت کودک خود را (درون‌گرا و برون‌گرا) ، نفی نکنند.

۵  -از حمایت بیش ازحد کودک خود بپرهیزند.

۶  -به جای او تصمیم نگیرند و به جای او مشکلاتش را حل نکنند.

۷  -از احساس دل‌سوزی، ترحم و مداخله‌ی حمایت‌گرانه پرهیز کنند.

۸  -از محکوم کردن او در نزد دیگران به ویژه همسالان اجتناب کنند.

۹ - همه‌ی خواسته‌ها و توقعات فرزند خود را برآورده نکنند.

۱۰ - تا حد امکان او را تنبیه بدنی نکنند.

۱۱ - از کلمات توهین‌آمیز و سبک پرهیز کنند.

۱۲ - حس انتقام و کینه‌توزی را به او القا نکنند.

۱۳-  قوانین و مقررات مدرسه را در نزد کودک به تمسخر نگیرند.

۱۴-  مشکلات عاطفی کودک را در نزد او بیان نکنند.

۱۵ - از پاداش‌هایی که جنبه‌ی رشوه و باج‌خواهی دارد، پرهیز کنند

۱۶- از آموزش‌های زودرس و یا دیررس، به ویژه در مسائل جنسی، به کودکان پرهیز کنند

۱۷-  از سرکوب نیازهای کودکان خودداری کنند.

۱۸  -با همه‌ی فرزندان خود با روش یکسان برخورد نکنند و انتظار یکسان نیز نداشته باشند.

۱۹-  در برابر کودک از نزاع و درگیری بین خود و همسرشان خودداری کنند.

۲۰ -از یاری کردن دائمی کودک در انجام تکالیف درسی او خودداری کنند.

۲۱- از جهت دادن و برجسته کردن استعدادهای خاص او زودتر از موعد خودداری کنند.

۲۲ - سوالات و کنجکاوی‌های مربوط به مسائل جنسی او را سرکوب نکنند.

منبع: برگرفته از کتاب" هشدارها و نکته های تربیتی " - دکتر عبد العظیم کریمی