هفت جا نفس خود را حقیر دیدم

نخست: هنگامیکه به پستی تن می داد تا بلندی یابددوم : آنگاه که در برابر از پاافتادگان ، میپریدسوم : آنگاه که میان آسانی و دشوار مختار شد و آسان را برگزیدچهارم: آنکه گناهی مرتکب شد و با یادآوری اینکه دیگران نیز همچون او دست به گناه میزنند ، خود را دلداری دادپنجم: آنگاه که از ناچاری ، تحمیل شده‌ای را پذیرفت و شکیبایی‌اش را ناشی از توانایی دانستششم: آنگاه که زشتی چهره‌ای را نکوهش کرد ، حال آن که یکی از نقاب‌های خودش بودهفتم: آنگاه که آوای ثنا سرداد و آن را فضیلت پنداشتجبران خلیل جبران