در کنار خطوط سیم پیام

حالا که جق جقه ای هم می تواند بخنداندم.

چرا به حرف های شما دلخوش نباشم.
و به قشنگی های زندگی
اصلا با هم می رویم قدم می زنیم!
و سر چهار راه که رسیدیم... ترمز می کنیم.
مثل تمام تکنولوژی های قرن اخیر.
حالا که عقلمان به قصور زندگی در کرهء ماه هم می رسد.
حالا که بلوغ اطلاعاتی مان دستخوش تغییرات اساسی شده
و از حیث دسترسی به تازه ترین اخبار انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هم دچار مشکل نیستیم
چرا حافظ و دیر مغانش.که معلوم نیست به کدام حوزه سیاسی اجتماعی تعلق دارد.
زنده باد فوکویاما
و لپ تاپ های میدین انگلند.
اصلا به ما چه که:
در کنار خطوط سیم پیام
خارج از ده دو کاج روییدند.
سالیان دراز رهگذران
آن دو را چون دو دوست می دیدند.
ما که معاشقه های مجازی مان هم مثل نهار خوردنمان رو به راه است.
ما که خوب یاد گرفته اییم همدیگر را اینترنتی ببوسیم.
و با کلیک کردن روی اسم یکدیگر
دردهای مشترکمان را به سایتهای مختلف تقلیل بدهیم.
ما که خوب یاد گرفته ایم خودمان را توی گوگل سرچ کنیم.
چرا گریه کنیم...
ما که گمانم هر چقدر هم بگردیم
نه توی چشم های شما
نه بین کتاب های من
چیز مشترکی پیدا نمی کنیم.
بگذارید به همین مهمانی های ماهی یکبار اینترنتی راضی باشیم.
و به خرید آجیل شب عید
نه شما توی درد سر بیفتید
نه من ضعف اعصاب بگیرم
قدم بزنیم!
هر جا که خواستیم ترمز کنیم